Huilbaby's bestaan niet

"Huilbaby's bestaan niet" is natuurlijk een uiterst opmerkelijke titel van een blog van een kinderosteopaat. Immers in mijn praktijk voor osteopathie in Haarlem bestaat ongeveer de helft van mijn patiënten uit baby's. En vele van hen huilen wel degelijk heel vaak heel hard.

Het is natuurlijk een beetje een provocatieve titel, u begrijpt dat. Toch meen ik aan de andere kant wel degelijk wat ik zeg.

Wat ik bedoel te zeggen is dat "huilbaby" geen diagnose is. Het wordt wel vaak zo gebracht. Er is zelfs een norm voor. Pas als uw baby drie maanden lang, drie dagen in de week, drie uur huilt spreekt men "regulier" van een huilbaby. Alleen heb je dan netjes drie maanden in de zorgen, frustratie en hulpeloosheid gezeten en weet je nog niets.

Als jouw baby de "diagnose" huilbaby krijgt ben je nog geen stap verder.
Het huilen is immers geen klacht, maar een uiting van een klacht. Uw baby huilt omdat het ergens last van heeft. Darmkrampen bijvoorbeeld, of (zuur) reflux.

De nieuwe inzichten in pijnbeleving bij pasgeborenen, en de gevolge van pijn op de ontwikkeling van de hersenen van pasgeborenen rechtvaardigen mijns inziens veel sneller handelen. Snellere specifieke diagnose en vooral sneller therapeutisch ingrijpen.
Als je kijkt naar het reguliere protocol voor reflux ben je maanden verder voordat ze effectief iets gaan doen. Eerst wordt gesteld dat reflux normaal is en "erbij hoort" en pas in tweede instantie, als het te lang duurt, spreekt men over reflux disease. Het eerste advies is om de voeding aan te dikken met johannesbroodpitmeel (perfect scrabblewoord overigens) maar dat helpt wel tegen het terugstromen van de voeding (wat we in de volksmond spugen noemen) maar niet tegen het terugstromen van maagzuur. Dat laatste is nou net het probleem voor uw baby. Hij of zij gooit er lachend een hele fles uit. Lastig voor de wasmachine, maar uw wolkje heeft er niet van. Pas als er maagzuur terug stroomt en de maag dus leeg is en de melk met nutriton al ergens in de dunne darm zweeft, dan zijn de poppen aan het dansen.

Het is maar even een voorbeeldje uit de praktijk, maar het illustreert wel de traagheid en de bureaucratische houding van het reguliere circuit.

Terwijl het individu-specifieke therapiecircuit (mijn voorstel ter vervanging van alternatieve circuit) veel meer onderzoeks-, en therapeutische handvatten heeft op gezondheidsproblemen van pasgeborene.

Er zijn vele wegen die naar Rome leiden maar ik ben als osteopaat (te Haarlem, had ik dat al genoemd?) een ambassadeur van de osteopathie.

Osteopathie schept niet alleen gelijk duidelijkheid in waar uw babytje last van heeft maar heeft ook een snelle, prettige en volstrekt veilige oplossing.
Bij mij en de meeste van mijn collega's kunt u hier vrijblijvend informatie over inwinnen en gericht en onderbouwd uw keuze maken in de behandeling van uw huilbaby

Axel Staps, kinderosteopaat
Movere praktijk voor Osteopathie, Haarlem

Lees ook deze blog over Kinderosteopathie

Darmkrampjes, is dat nou erg?

"Darmkrampjes zijn normaal bij baby's", wordt veel gezegd. Maar is dat wel zo?
Wat is in dit kader normaal? Kijk je daarbij naar hoeveel baby's last hebben van darmkrampjes of naar wat er feitelijk aan de hand is?

Regulier medisch worden darmkrampjes in eerste instantie normaal gevonden. Men wijt het toe aan een uitrijpings-probleem van de darmen. Ouders krijgen mee dat na drie maanden de klachten vanzelf wel zullen verdwijnen.

Maar als het een normaal uitrijpings-probleem zou zijn, moeten dan niet alle baby's last hebben van darmkrampen? En waarom heeft de één er wel eens last van en de andere uren achtereen na elke voeding.
Het regulier medisch standpunt is evenwel begrijpelijk, want er is bij darmkrampen geen sprake van een pathologie. Er is niets stuk en er is geen sprake van een echte ziekte. Maar om het daarmee als onbelangrijk af te doen is te kort door de bocht. Darmkrampen is een onwenselijk en potentieel schadelijke klacht, die je het liefs zo snel mogelijk moet verhelpen.

Darmkrampen worden veroorzaakt door functionele stoornissen in het spijsverteringskanaal of het centraal zenuwstelsel op basis van bewegingsverlies van organen in de buik en schedel. Hierdoor doen de verschillende klepjes in de darmen het niet goed en dat doet pijn als er voeding of ontlasting langs moet.

O.k., nou en, vraagt u zich nu misschien af? Tot vrij recent ging men er van uit dat baby's geen pijn konden voelen, maar daar is zijn ze gelukkig van afgestapt.
En niet alleen blijken baby's wel degelijk pijn te voelen, deze pijn veroorzaakt ook snel permanente veranderingen in de hersenen die later van invloed zijn op de cognitieve ontwikkeling en het gedrag.

Osteopathie biedt een aangename, veilige en effectieve oplossing voor darmkrampjes. Ik maak, als osteopaat, met mijn handen alle organen en weefsel vrij en hierdoor functioneert het lichaam zoals het de bedoeling is. Een blije baby als resultaat.

Axel Staps D.O.
osteopaat, Movere Osteopathie Haarlem

Interessant? Abonneer u op deze blog of lees deze blog over kinderosteopathie!

plachiocephalie bij baby's

Plachiocephalie is een mooi en duur woord voor wat in de volksmond afplatting van de schedel wordt genoemd. Het in een fenomeen waar flink wat ouders mee geconfronteerd worden, meestal zo'n week of drie, vier na de geboorte van hun nieuwe spruit. De paniek slaat toe!
Het consultatiebureau raadt vervolgens de kersverse ouders aan om het hoofdje te draaien, bedjes om te draaien en kussentjes te gebruiken. Het klassieke idee achter het ontstaan van de afplatting is namelijk dat het kindje teveel op zijn rug ligt en dat het contact met het matras de afplatting veroorzaakt.

Dit is echter een misvatting. En ik zal hieronder uitleggen waarom.

Allereerst is het onmogelijk om de schedel te vervormen door het op welk oppervlak dan ook te leggen. Als de schedel vrij is om te bewegen en er geen druk op het schedeltje wordt gezet, blijft het mooi rond. Dat komt omdat je de inhoud van de schedel in zeker mate kan zien als een gesloten vloeistofsysteem. Welliswaar is de schedel gevuld met hersenweefsel (ook bolletjes vloeistof)  en bindweefsel, maar al dat weefsel drijft in hersenvocht en bloed. Nu is vloeistof niet samendrukbaar en zal druk op één plek op de schedel door die vloeistof resulteren in een terugdruk in alle richtingen tegelijk. Door deze tegendruk in alle richtingen blijft de ronde vorm behouden.

Probeert u maar eens een volle spafles aan één kant in te deuken. Als er geen lucht in de fles zit is dat onmogelijk. Het zelfde geldt voor het babyschedeltje. Alleen als je van meerdere kanten, vrij forse druk zet op een schedel ben je instaat ook een vervorming te veroorzaken.

En dat is precies wat er gebeurd tijdens de geboorte. Door de passage door het geboortekanaal wordt de schedel in elkaar gedrukt van de voor, achter en zijkanten, waardoor tijdelijk het schedeltje ongeveer de vorm aanneemt van een torpedo. Naarmate die kracht op het schedeltje groter is zal die meer worden geabsorbeerd door het weefsel en die weefsel zal daardoor iets stugger zijn dan voorheen. Bij het ontplooien van de schedel na de geboorte zal het stugger bindweefsel minder meegeven en een assymmetrie in de vorm van de schedel wordt zichtbaar.

De oplossing voor de afplatting is om de overmatige spanning in het bindweefsel weg te halen en de natuurlijke ontplooiing van de schedel te stimuleren.
Osteopathie heeft een behandelconcept dat dat op milde, prettige en volstrekt veilige manier kan doen. Bijkomend voordeel is dat allerlei klachten, zoals reflux, darmkrampen of voorkeurshoudingen worden mee behandeld.

Axel Staps, kinderosteopaat te Haarlem

Interessant? Abonneer u op deze blog of lees deze blog over kinderosteopathie! 

Voorkeurshouding bij Baby's

Geboren worden is nog al wat. Zo lig je lekker negen maanden lang in een warm badje, als plotseling de stop eruit wordt getrokken en je door een veel te krappe tunnel wordt geperst. Geen wonder dat je het gelijk op een brullen zet!

Er is veel te zeggen voor de visie dat de evolutie met de mens een wat onnatuurlijke weg is ingeslagen. Je kan je afvragen of een natuurlijke bevalling bij de mens nog wel mogelijk is. 

Goed beschouwt hebben onze baby's veel te grote hoofden. Nu heeft de natuur (laten we het even op "de natuur" houden, maar een andere visie is ook goed) daar best een slimme oplossing voor bedacht: de harmonicaschedel.

Tijdens de geboorte wordt de schedel in elkaar gedrukt waardoor de voorhoofdbotten over of onder de achterliggende botten glijden. Door te vervormen kan het schedeltje beter het geboortekanaal passeren, maar het is niet zonder consequenties.

Het hoofd bestaan uit (versimpeld) schedelbotten, bindweefsel-vliezen, hersenweefsel en vocht. De bindweefsel-vliezen verbinden de schedelbotten in alle richtingen, van voor naar achter, links naar rechts en van boven naar beneden. De hersenen bestaan uit hersencellen en celuitlopers en bindweefsel maar vooral uit heel veel vocht. Eigenlijk mag je de schedel beschouwen als een gesloten vloeistofsysteem in een container van bindweefsel-vlies.

Omdat vloeistof niet samendrukbaar is leidt de druk op de schedel tijdens de geboorte tot rek op de bindweefsel-vliezen. En bindweefsel houdt er niet van om gerekt te worden. Als reactie ontstaan er een trekspanning in het bindweefsel-vlies, en zo komen we zo zoetjes aan tot de voorkeurshouding.

Wat is een voorkeurshouding?

Men spreekt van een voorkeurshouding als je kindje driekwart van de tijd naar één kant kijkt. Zelf maak ik onderscheidt tussen een voorkeurshouding en een dwangstand. Bij een voorkeurshouding kan je  kindje nog wel de andere kant op kijken en bij een dwangstand niet, of onder luidt protest. Huisartsen en consultatiebureaus geven vaak het advies om het bedje om te draaien en het hoofdje regelmatig te draaien, zonder te beseffen waar een voorkeurshouding eigenlijk door wordt veroorzaakt. Dit advies wordt zelfs nog dwingender als "door de voorkeurshouding" de schedel begint af te platten.

Ouders merken echter al snel dat deze adviezen niet helpen om de voorkeurshouding terug te dringen en de afplatting te stoppen en dat heeft ook een hele duidelijke reden.

De voorkeurshouding wordt namelijk afgedwongen door de spanning in het bindweefsel-vlies in de schedel. Je kan je zelfs afvragen of "voorkeur" wel een juiste term is in dit geval. Je kindje zoekt met zijn hoofdje de meest ontspannen houding in het spanningsspel van het bindweefsel.

Hoe zit het dan met de afplatting? Allereerst, vaak is het helemaal geen afplatting. Meestal is het een combinatie van een draai van de achterhoofdsbot naar links of rechts en een verschuiving van dat bot in dezelfde richting. Hierdoor ontstaat visueel de indruk dat de andere kant van het achterhoofd afplat. Omdat dat ook de kant is waar je kindje naar kijkt, lijkt het alsof de schedel plat wordt, omdat hij er op ligt. Maar dat kan helemaal niet. Het is door de vloeistofdynamica onmogelijk om een schedel aan één kant plat te krijgen door er op te liggen.

Vloeistof is niet samendrukbaar en drukt als er kracht op wordt uitgeoefend in alle richtingen in gelijke mate terug. Een bolletje vocht blijft altijd een bolletje.

Probeer maar eens een volle, afgesloten spafles plat te drukken, succes!

De oplossing van de voorkeurshouding is dan ook om de spanning uit het bindweefsel te halen door middel van de milde technieken aan de schedel van de osteopathie in gemiddeld een drietal behandelingen is de voorkeurshouding en de afplatting opgelost.

Axel Staps D.O.-mro, Kinderosteopaat te Haarlem

Interessant? Abonneer u op deze blog of lees deze blog over kinderosteopathie! 

Axel Staps is osteopaat te Haarlem en is gespecialiseerd in de behandeling van baby's en kinderen